W JAKIEGO RODZAJU PROBLEMACH MOGĘ POMÓC?

Rozpoczęcie psychoterapii warto rozważyć, gdy problemy w codziennym życiu piętrzą się w sposób, który przysparza trudnego do wytrzymania psychicznego bólu (np. smutku, lęku, wstydu, złości, poczucia winy). Czasem taki ból nie jest odczuwany, ale sytuacja życiowa w obszarze bliskich związków i pracy wygląda źle. Mimo prób zmiany, pozostaje ona wciąż taka sama. Warto rozważyć psychoterapię również wtedy, kiedy bliscy i znajomi wciąż zwracają uwagę na nasze problemy, choć my sami wolelibyśmy ich nie widzieć. 

Z klinicznego punktu widzenia zajmuję się leczeniem zaburzeń nastroju, zaburzeń nerwicowych, zaburzeń osobowości (np. zaburzenie osobowości borderline, narcystyczne), zaburzeń zachowań, zaburzeń i dysfunkcji seksualnych, zaburzeń psychotycznych. W leczeniu opieram się na diagnozie zgodnej z psychiatryczną klasyfikacją zaburzeń i chorób psychicznych ICD-11 i DSM 5.

Wymienione wyżej zaburzenia wywołują różnorodne objawy. Najczęstsze z nich to:

• napady lęku, fobie, ataki paniki, obsesje, kompulsje itp. (tzw. nerwice),
• kłopoty z samooceną i akceptacją samego siebie, problemy w relacjach z innymi,
• depresja, wahania nastroju, poczucie pustki i zagubienia w życiu,
• różne formy autoagresji (np. samookaleczanie, tendencje samobójcze, prostytucja),
• brak kontroli niektórych zachowań, emocji, uczuć i myśli,
• problemy w życiu seksualnym,
• zaburzenia jedzenia,
• odczuwane skutki traum z przeszłości (np. wykorzystania seksualnego, przemocy),
• nieumiejętność przejścia żałoby lub pogodzenia się z ważnymi życiowymi utratami,
• trudności w zbudowaniu i utrzymaniu trwałego związku, kryzysy w związku i małżeństwie, problemy z dziećmi,
• problemy w pracy i życiu zawodowym, wypalenie zawodowe, nieskuteczność w znalezieniu lub utrzymaniu pracy,
• współuzależnienia (w tym osoby z tzw. syndromem Dorosłego Dziecka Alkoholika).

Opisane wyżej zaburzenia i towarzyszące im objawy, to widoczne efekty ukrytych głębiej dysfunkcjonalnych struktur psychicznych, konfliktów czy deficytów. Jak wspomniałem, zwykle (choć nie zawsze) towarzyszy im poczucie psychicznego cierpienia. Zatem leczenie w psychoterapii psychodynamicznej koncentruje się na usunięciu źródeł objawów, choć ustąpienie samych objawów również jest ważne i często następuje dość szybko. Zmiana strukturalna będąca wynikiem psychoterapii psychodynamicznej daje szanse na utrzymanie się jej efektów wiele lat po zakończeniu terapii.

Można popatrzeć na to również z perspektywy, że zaburzenia psychiczne to tymczasowa lub trwała utrata zdolności psychiki do radzenia sobie z trudnościami życiowymi. Zwykle występuje ona u osób, które mają pewną podatność na zranienie lub ograniczone możliwości tolerowania konfliktów wewnętrznych, zwłaszcza przy braku wsparcia otoczenia społecznego. Podatność ta może mieć bardzo różne przyczyny. Leczenie ma na celu nie tylko wsparcie w przetrwaniu kolejnego kryzysu, ale przywrócenie lub rozwój tych świadomych i nieświadomych mechanizmów, które umożliwiają skuteczniejsze zmaganie się z przeciwnościami oraz otwierają możliwość odczuwania stanu wewnętrznego pokoju i satysfakcji z życia w swym otoczeniu społecznym.